ԱԺ-ում Փաշինյանը, գիտակցված, թե ոչ, տվեց իր իշխանության նախընտրական առաջիկա ամիսների գաղափարական խտացումը: Այդ խտացման մեջ կա բացառապես ինքը, իր շահերով, իր ինքնապահպանմամբ և ուրիշ ոչինչ, որն իր շահերից դուրս է: Այս առումով պետք է բյուրեղանա նաև այս ամենը չընդունողների և մերժողների դիրքավորումն ու գերակայությունը՝ նույնքան խիտ և հստակ ձևակերպմամբ: Ջրբաժանը գծված է՝ կա՛մ իր պսևդոիրականությունը, որի անունը ոչ թե «իրական Հայաստան» է, այլ խորքում՝ «իրական Փաշինյան», կա՛մ «Հայաստան»:
Առաջարկ, խորհուրդ-հորդոր բոլոր ընդդիմադիր ուժերին, խմբերին, գործիչներին՝ որևէ պարագայում և որևէ կերպ չօգտագործել և չկիրառել «իրական Հայաստան» բառակապակցությունը և չտալ դրան արհեստական ծավալ և իմաստ՝ նույնիսկ քննադատելով այն: Հայաստան բառը որևէ առնչություն և ընդհանրություն չպետք է ունենա Փաշինյան բառի հետ: Նրան պետք է թողնել իր «իրական փաշինյանիզմի» հետ , իր պսևդոիրականության հետ մենակ, որը կոչվում է «իրական Փաշինյան»: Որևէ պարագայում նրա այս քարոզչական «իզմի» մեջ չպետք է լինի Հայաստան ձևակերպումը: Նրանը «իրական Փաշինյանն» է, մերը՝ Հայաստանը:
Ջրբաժանը գծված է, և կամ-կամը հետևյալն է՝ կա՛մ «իրական Փաշինյան» իր ողջ ստիզմով, դավաճանիզմով, պոպուլիզմով, խարանիզմով, կա՛մ ՀԱՅԱՍՏԱՆ:
Կա՛մ ապրելու եք « իրական Փաշինյան» կոչվող երկրում, կա՛մ ՀԱՅԱՍՏԱՆՈՒՄ: Այս երկու երևույթներն անհամատեղելի են:
Վլադիմիր Մարտիրոսյան